Tarçın çeşitleri, dünya çapında birçok kültürde kullanılan bu değerli baharatın aroma, tat ve besin içeriği açısından farklı özellikler taşıyan türlerini ifade eder. Tarçın, Cinnamomum ailesine ait ağaçların kabuklarından elde edilir ve en yaygın olarak dört ana türle bilinir: Seylan tarçını (Cinnamomum verum), Cassia tarçını (Cinnamomum cassia), Saigon tarçını (Cinnamomum loureiroi) ve Korint tarçını (Cinnamomum burmannii). Her bir türün yetiştirildiği bölge, kimyasal bileşimi, koku profili ve dokusal özellikleri farklılık gösterir. Bu nedenle, tarçın seçerken kullanım amacına ve sağlık açısından beklentilere göre bilinçli hareket etmek önemlidir.
En değerli tarçın türü olarak kabul edilen Seylan tarçını, “gerçek tarçın” olarak da bilinir ve genellikle Sri Lanka’da yetiştirilir. Daha hafif, tatlı ve narin bir aromaya sahiptir. İnce katmanlı yapısı nedeniyle kolay kırılır ve açık kahverengi tonlarındadır. Seylan tarçınının en önemli ayırt edici özelliği, kumarin içeriğinin oldukça düşük olmasıdır. Bu durum, düzenli ve uzun süreli tüketimde karaciğer sağlığı açısından daha güvenli bir seçenek olmasını sağlar. Günlük tüketimde özellikle sağlık odaklı kullanıcılar tarafından tercih edilir.
Cassia tarçını ise daha koyu renkli, sert yapılı ve keskin aromalıdır. Çin tarçını olarak da bilinen bu tür, dünya çapında en yaygın bulunan ve genellikle daha uygun fiyatlı olan tarçın çeşididir. Cassia türünün kumarin düzeyi, Seylan tarçınına göre belirgin biçimde yüksektir. Bu nedenle uzun süre yüksek miktarda tüketildiğinde karaciğer toksisitesi riski bulunmaktadır. Genellikle gıda endüstrisinde, paketli ürünlerde ve ticari üretimlerde Cassia tarçını kullanılır. Daha yoğun tadı sebebiyle tatlılarda, içeceklerde ve baharat karışımlarında güçlü bir aromatik vurgu sağlar.
Cassia ailesinin bir alt türü olan Saigon tarçını, Vietnam’da yetişir ve yüksek cinnamaldehit oranıyla bilinir. Bu bileşik, tarçına karakteristik keskin kokusunu ve aromatik etkisini veren en önemli bileşendir. Saigon tarçını, aroması en yoğun türlerden biri olarak kabul edilir ve özellikle gurme mutfaklarda tercih edilir. Ancak kumarin oranı da görece yüksektir, bu nedenle kontrollü tüketim önemlidir.
Bir diğer tür olan Korint tarçını ise Endonezya kökenlidir ve Cassia tarçınına benzer özellikler taşır. Aroması güçlü, dokusu sert ve rengi daha koyudur. Endüstriyel kullanım ve toz formda yaygın satış açısından en fazla üretilen türdür.
Tarçın türleri arasındaki farkları bilmek, hem beslenme alışkanlıklarında sağlıklı tercih yapmak hem de tariflerde doğru aromayı yakalamak açısından önem taşır. Her tarçın türü kendine özgü bir tat profili ve biyokimyasal yapı sunar; bu yüzden seçim yapılırken kullanım amacı, sağlık koşulları ve tüketim sıklığı mutlaka göz önünde bulundurulmalıdır.
